Epiderme - BelaBesta Teatro
Vigo
08-06-2018 hasta 10-06-2018
Por que non me está permitido mudar a miña pel?Eu? Por que non podo facer outra cousa máis que aguantar?Insectos, réptiles, crustáceos... Son menos qu...
Por que non me está permitido mudar a miña pel?Eu? Por que non podo facer outra cousa máis que aguantar?Insectos, réptiles, crustáceos... Son menos que un verme?Son a mesma e son diferente.Todo depende da relatividade coa que queimo a furia das horas.Oxalá algún día, nalgún destes baleiros, chegue a transformarme en partícula de luz perfecta –amarela, brillante, aceda...–. Minúscula e perfecta.Axitar os restos do meu corpo cunha carga de protóns e electróns; poñerme ata o cu de toda a merda que move esta putada á que chamades cosmos. Entón, cabalgando sobre a miña cabeza nuclear, disecarei coma unha parva o tempo que me queda antes de transformalo en anhelo.Quero espremer cada segundo nunha tarta de limón.Ernesto IsEpiderme nace dun berro contra o paso do tempo, a cosificación da muller, o concepto clásico de maternidade e a violencia social. Un berro que quere explorar a escena a partir do movemento, a instalación, o son e a interpretación nestes tempos onde a agresividade imperante fíxonos esquecer o significado real da palabra dor.Da mestura de diferentes materiais textuais –propios e alleos– armarase unha dramaturxia fragmentaria próxima ao corpo e ás accións, á peza paisaxe e á súa heteroxeneidade de estilos, temáticas e técnicas expresivas.Ficha artística:Sonsoles
Cordón e Ernesto Is. Direción, espazo, son e imáxes: E. Is. Textos: S.
Cordón e E. Is. Outras voces: Emily Dickinson, Yukio Mishima, Pier Paolo
Pasolini e Deep Purple. Movemento: S. Cordón. Produción: BelaBesta
Teatro. É un proxecto artístico impulsado pola actriz Sonsoles Cordón e o dramaturgo Ernesto Is coa vontade de explorar camiños escénicos afastados do canónico, onde o movemento, a colaxe das voces, a disolución das identidades dramáticas e a experimentación con diversos elementos sonoros e plásticos son os eixes creativos e expresivos do imaxinario común.Debedores das poéticas de creadores coma Tadeusz Kantor ou Ana Vallés e Matarile Teatro; a coherencia entre forma e contido é importante para que as paisaxes construídas sobre o escenario dialoguen cos temas que máis desacougo nos provocan: identidade, medo, amor, vulnerabilidade do corpo, paso do tempo, violencia...BelaBesta Teatro foxe da convención cunhas linguaxes próximas ao poético e ao performativo, apoiadas na manipulación de obxectos desposuídos de calquera significado. A teima do grupo é acabar con calquera división que afaste a beleza da dor, esluíndo os límites da escena clásica.DENUNCIAR – PROVOCAR – AXITAR – ESPERTAR as conciencias e os corpos daqueles espectadores que queiran contemplar a fermosura dunha besta engaiolada.
